(1930). On beş yılı aşkın süren bu görevinin ardından istanbul Üniversitesi edebiyat fakültesi’nde Eskiçağ tarihi kürsüsüsü’nde doçent (1936) ve profesör oldu (1944). Klasik arkeoloji kürsüsü’nü kurarak başkanlığını üstlendi (1946), ordinaryüs profesörlüğe yükseldi (1956). Ölümüne değin Ege ve yunan tarihi derslerini sürdürdü. Öğretim üyeliğinin yanı sıra pek çok önemli kazı yönetti: İstanbul’da Balabanağa mescidi (1930), Yalova kaplıcalan (1932), Trakya tü-mülüsleri (1936-1939, bu çalışmalarıyla Trakya bölgesi kültürünün, Ege kültürleriyle Balkanlar arasındaki ilişkilerin aydınlanmasını sağladı), Küçükçekmece (Rhegion) bizans sarayı (1940-1942), Fikirtepe tarihöncesi araştırmaları (K. Bittel, H. Çambel ile birlikte) [1952-1954], Side (1947-1966), Perge(1946,1953-1957,1967-1975) [Perge kazılan onun ölümünden sonra Prof. J. İnan tarafından sürdürüldü]. Side ve Perge’de ele geçen buluntuların korunması ve onarımı çalışmalarını gerçekleştirdi;
Antalya bölgesi araştırmaları merkezi’nin kurulmasını sağladı (1954). Önemli yapıtları: Stock-werkbau der Griechen und Römer (Yunan ye Romalılar’da çok katlı yapılar) [1932]; iran’ın tarihi ve arkeolojisi (1932); Yalova kılavuzu (1936); Mısır ve Ege tarihi notlan (1938); Trakya’nın kültür ve tarihi (1938); Kırklareli kubbeli mezarları, sahte kubbe ve kemer problemi (1943); Silifke kılavuzu (1943); Eski Doğu ve Ege tarihinin ana hattan (1945); Ege ve yunan tarihi (1947); Die Ruinen von Side (Side kalıntıları) [1963]; Side kılavuzu (1967); Side 1947-1966 yılları kazılan ve araştırmalarının sonuçlan (1975).
