ATTİLÂ İLHAN (1925 -10 Ekim 2005)

Günümüz şair, romancı ve yazarlarından. Attilâ İlhan Menemen’de doğdu. Bir süre Hukuk Fakültesi’ne devam etti, ancak ara vererek Paris’e gitti (1949). İstanbul’a döndüğünde Ali Kaptanoğlu adıyla senar­yolar yazdı. Son Paris yolculuğu dönüşünde İzmir’e yerleşerek Demok­rat İzmir gazetesine genel yayın yönetmeni oldu. Ardından Ankara’da Bilgi Yayınevi’nin danışmanlığını yaptı.

İlk şiiri 1941 yılında. Yeni Edebiyat dergisinde yayımlandı. 1948 yılında ilk şiir kitabı Duvar ‘ı bastırdı.

Şiirleri ve yazıları İstanbul, Yücel, Gün, Fikirler, Varlık, Aile, Seçilmiş Hikâyeler, Kaynak, Ufuklar, Mavi, Yeditepe, Dost, Ye iken, Ataç, Yön dergilerinde çıktı. Mavi dergisinde genç kuşak yazarlarına öncülük eden Attilâ İlhan, bir süre Yelken, Sanat Olayı ve Cönk dergilerini de yönetti.

Şiirlerinde “zengin imgeler”e, “taşkın duyarlıklarda yer veren Atti-la İlhan, Orhan Veli Kanık ve arkadaşlarının başlattığı Garip akımına karşı kendine özgü bir çizgi oluşturdu. Şiirleriyle olduğu kadar roman-larıyla da “yakın tarihimizin” sorunlarına eğildi.

Bazı senaryo çalışmalarıyla TV dizilerine imza attı. Deneme kitapları da hazırlayan Attilâ İlhan’ın gezi yazıları Abbas Yolcu adıyla yayımlandı.

Bir şiiriyle 1946 yılında CHP Armağanı’nı, Tutuklunun Günlüğü adlı şiir kitabıyla 1974 Türk Dil Kurumu Ödülü’nü, Sırtlan Payı adlı romanıyla 1974-75 Yunus Nadi Armağanı’nı kazandı.

Başlıca Eserleri:

Şiir: Duvar (1948), Sisler Bulvarı (1954), Yağmur Kaçağı (1955), Ben Sana Mecburum (1960), Bela Çiçeği (1962), Yasak Sevişmek (1968), Tutuklunun Günlüğü (1973), Böyle Bir Sevmek (1977), Elde Var Hüzün (1982), Korkunun Krallığı (1987), Ayrılık Sevdaya Dahil (1993), Kimi Sevsem Sensin (2001). Roman: Sokaktaki Adam (1953), Kurtlar Sofrası (1963-64), Bıçağın Ucu (1973), Sırtlan Payı (1974), Yaraya Tuz Basmak (1978), Fena Halde Leman (1980), Dersaadette Sabah Ezan­ları (1981), Haco Hanım Vay (1984), O Karanlıkta Biz (1988). Eleştiri: Gerçekçilik Savaşı (1980), İkinci Yeni Savaşı (1983).