Türkistan’da Farab bölgesinde doğan Farabi’nin asıl adı Ebu Nasr Muhammet’tir. Doğum yerinden dolayı Farabi adıyla anılır. İlk öğrenimini doğduğu yerde yapan  yükseköğrenim görmek için Bağdat’a gitti. Zamanının ünlü bilginlerinden, bu arada bazı Hıristiyan filozoflarından mantık ve dilbilgisi dersleri aldı. Elbette bunlardan önce ve bunlarla birlikte Arapçayı da çok iyi öğrendi. Eski Yunan filozoflarını, bu arada Aristoteles’i inceledi. Zamanında yaygın bir ünü olmayan Farabi, ölümünden sonra batıda Ortaçağ Hıristiyan filozoflarının ilgisini çekti.

Farabi daha çok metafizik üzerinde çalıştı, felsefeyle İslam dini arasındaki ayrılıkları, uyuşmazlıları, çelişmeleri mantık ilkelerine dayanarak gidermek amacı güttü. Dini değişmez bir öz olarak aldı ve Aristoteles mantığının verilerini göz önünde bulundurarak, İslam dinine felsefi bir nitelik kazandıramaya çalıştı. Bu yüzden doğuda İslam felsefesinin kurucusu sayılır. Ona göre, dinle felsefe birbirinden ayrılamaz, felsefe dinin yardımcısıdır; din konuları dışında ve dine karşı bir felsefe olamaz.

Bağdat’ta karışıklıklar çıkması üzerine Şam’a giden Farabi, orada 80 yaşında öldü. Bu yüzden fazla eser yazan bilgin, kendinden sonra gelen İbni Sina ve İbni Rüşt gibi ünlü bilginleri büyük ölçüde etkilemiştir.

Farabi’nin Aristotelesçi Ortaçağ filozofları üzerindeki etkisi, İbni Rüşt’e duyulan ilgiden ileri gelmiştir. Batı kaynaklarında Latince bir adla (Alpharabius) anılan Farabi, kendinden önce ve sonra gelen İslam filozofları arasından batının en çok başvurduğu kaynaklardan biridir. Son zamanlarda, hemen bütün barı dillerinde, büyük Türk-İslam filozofu üstüne araştırmalar, incelemeler yayımlandı.