(ing. mangrove). 1. Tro­pikal bölgelerde, acı suların kıyılarında ve içinde yetişen çeşitli ağaçların (rhizopho­ra, avicennia, brugiera, sonneratia, vb.) ortak adı.

Tropikal bölgelerde haliç­lerin ve denizkulaklarının bataklıklarında yetişen ve yukarıda anılan ağaçlardan oluşan orman, mangrov ormanı. (Bu or­manların bulunduğu topraklar sodalı gleylerden ya da hidromorf topraklardan olu­şur.)
Mangrova özgü ağaç türlerin­de hem birçok hava kökü (rhizophora), hem uzun yeraltı köklerinin balçıktan çı­kan dikey dallarından oluşan ve solunum kökü denen “kuşkonmaz” kökler, hem de “kıvnk kökler” (mitrogyna) bulunur. Bütün bu köklerde, sözkonusu ağaçların az ya da çok tuzlu çamurlu topraklarda boğul­mamak için savaşmalarını sağlayan solu­num delikleri ve havalandırma dokusu vardır. Ûte yandan ağaçlardan çoğunun tohumları vivipar gelişir: çimlenme, mev-yeler daha ana bitkiye bağlı olduğu sıra­da gerçekleşir; bitki taslağı iyice geliştik­ten (birkaç desimetre) ve “ok” ya da “topuz” biçiminde köklerle donandıktan sonra düşerek yumuşak balçığa derince saplanır. Afrika’da, çoğu zaman tam bir ar­dışık düzende, kıyıdan denize doğru bit-kisiz bir denizkulağından sonra, önce avi­cennia, sonra rhizophora, daha sonra sonneratia cinsi ağaçlar yer alır Bu özgül kıyı ortamında, hem suda, hem karada yaşayabilen kalabalık bir fauna (yengeç­ler, balıklar, böcekler) bulunur.